Epilog BADAR KISAS

[Pejabat kisas yang merupakan tinggalan istana]

"Lepas ni dah takde BADAR dah bang"

terkejut saya mendengar kata-kata yang terpacul daripada mulut junior saya, hafiz, sewaktu kembali dari solat tarawih. pelbagai andaian menerjah minda saya. kenangan-kenangan yang lampau hadir satu persatu.

memang tidak dapat dinafikan lagi keunikan kisas yang terkenal di serata sekolah adalah berkaitan dengan badan dakwahnya (badar). hal ini jugalah antara pendorong kepada saya untuk melakukan penghijrahan daripada sekolah lama saya di smka sultan muhammad, melaka ke kisas di klang. teringat saya sewaktu beberapa hari sebelum berangkat untuk mendaftarkan diri di kisas, saya membayangkan kisas sebagai sebuah sekolah berasrama penuh, pastilah mempunyai kelengkapan asa yang mantap dan bangunan-bangunan yang cantik. tetapi sewaktu saya sampai, saya agak terkejut dengan keadaan fizikal kisas. hehe.. tapi sekarang kisas telah banyak berubah dari sudut fizikalnya. pelahjar-pelajar sekarang mungkin tidak merasa terpaksa mengangkat air dari kolam di sebelah dewan makan aspura ke tingkat 4 semata-mata untuk menunaikan tuntutan alam(hehe...). apa2 pun, saya kira, keadaan sebegitu banyak mengajar dan mematangkan penghuni kisas.

[bangunan lama]

keunikan kisas berbanding sekolah saya ialah di sana wujud 2 organisasi pelajar yang utama iaitu badar dan lembaga ketua pelajar (lkp). kedua2 organisasi ini saling bantu-membantu antara satu sama lain. pengharmonian bidang tugasan berlaku secara lancar. berbeza dengan sekolah saya yang dahulu apabila hanya wujudnya pengawas dan badan yang bertanggungjawab malaksanakan tarbiyyah dan dakwah hanya merupakan biro kecil sahaja. pada pandangan saya, memandangkan wujudnya badar di kisas, pemfokusan pentarbiyahan kepada penduduk bumi waqafan ini menjadi agenda yang penting di samping akademik.

alhamdulillah, di sini saya mula mendidik diri dengan aktiviti2 yang membina kekuatan rohani. di samping pelajaran di sekolah, saya beruntung diberi peluang berdiskusi tentang agama melalui usrah, tazkirah dsb. penerpan kefahaman islam dengan daripada guru2 dan dengan bantuan abang2 form 6 benar-benar dihargai. alhamdulillah, saya berpeluang ditarbiyyah dan seterusnya diamanahkan membantu proses pentarbiyyahan semasa di tingkatan 6. segala pengalaman di kisas jugalah yang berjaya mempersiapkan diri saya bagi menghadapi dunia luar:)

[muktamar tsanawi]

muktamar tsanawi yang dijalankan setiap tahun benar-benar memberi kejutan kepada saya. sewaktu di tingkatan 4, saya melihat bagaimana pelajar-pelajar sekolah mampu berbahas dengan matang dalam muktamar. isu-isu yang disentuh bukanlah isu2 yang remeh. malah ada yang berbahas tentang survival tarbiyyah dsb. hal ini sedikit sebanyak menunjukkan kualiti insan yang dilahirkan daripada sistem yang jitu di kisas.

selama berpuluh tahun badar teguh berdiri, tapi akhir2 ini kedengaran ura-ura badar akan dihazafkan. wallahua'lam.. dalam muktamar yang terkini baru-baru ini, saya dimaklumkan bahawa sistem majlis perwakilan pelajar akan diserap di kisas. samada akan ada pilihanraya ataupun tidak, itu saya tidak pasti. ideanya ialah mewujudkan satu badan induk pelajar menaungi kelab2 dan badar sendiri di bawahnya. biarpun ada yang berpendapat tidak penting pada rupa tetapi perlu dilihat pada substance, namun saya tetapi berpendirian ianya bakal memberi kesan kepada sistem pentarbiyyahan di bumi waqafan.

"...penekanan melampau terhadap akademik semata-mata tanpa diseimbangi dengan penerapan rohani tidak mampu melahirkan modal insan yang kuat bagi menghadapi dunia luar..."

satu masa dahulu badar merupakan satu badan induk di kisas. pada masa akan datang badar hanya menjadi satu 'kementerian' sahaja di kisas. saya khuatir jika pemfokusan tarbiah juga hanya menjadi cebisan kecil sahaja. namun sekiranya penggerak2 badar mampu memastikan substance tarbiyyah itu berjalan dengan sepatutnya, maka tiada masalah dengan sistem yang ada. peranan guru2 juga amat pendting dalam memastikan survival tarbiyyah ini berterusan. begitu banyak testimoni daripada lepasan kisas baik pelajar mahupun guru2 yang memberi komen +ve terhadap badar, amat malanglah sekiranya keunikan ini hilang sebegitu sahaja. penekanan melampau terhadap akademik semata-mata tanpa diseimbangi dengan penerapan rohani tidak mampu melahirkan modal insan yang kuat bagi menghadapi dunia luar.